آشنایی با ویروس اچ آی وی

ایدز

اچ آی وی یک ویروس است که از طریق مایعات بدن سرایت کرده و به سیستم ایمنی بدن بخصوص سلول های CD4 که اغلب سلول های T نامیده می شوند، حمله می کند. فرد آلوده به این ویروس مبتلا به بیماری ایدز می باشد. به مرور این ویروس می تواند بیشتر سلول های T را نابود کند اما بدن نمی تواند با این ویروس و سایر بیماری ها مبارزه کند. این سلول ها به سیستم ایمنی در مقابله با عفونت ها و بیماری ها کمک می کند. ویروس اچ.آی.وی در صورت عدم درمان، شمار سلول های CD4 را در بدن کاهش می دهد که این آسیب به سیستم ایمنی، کار بدن را در مقابله با عفونت ها و بیماری ها سخت و دشوار می کند. ضعیف بودن سیستم ایمنی موجب ابتلا به برخی بیماری ها یا سرطان ها می شود و می تواند نشانه ای برای ابتلای فرد به ایدز باشد. در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد مراحل ابتلا به ویروس اچ.آی.وی و آگاهی از شیوه ابتلا به آن را ارایه می دهیم.

 

کارهایی که بیماری ایدز را انتقال نمی دهد

"ایدز"

اچ آی وی چیست؟

اچ آی وی مخفف عبارت ویروس نقص ایمنی در انسان است. درصورتی که این ویروس درمان نشود، می تواند منجر به سندروم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز شود. برخلاف سایر ویروس ها، بدن انسان حتی با درمان نمی تواند از وجود ویروس اچ.آی.وی به طور کامل نجات یابد. بنابراین در صورتی که یک فرد به این ویروس مبتلا شود، تا آخر عمر به آن مبتلاست.

 اچ آی وی به سیستم ایمنی بدن بویژه سلول های CD4 (سلول های T) حمله می کند. این سلول ها به سیستم ایمنی در مقابله با عفونت ها و بیماری ها کمک می کند. این ویروس شمار سلول های CD4 را در بدن کاهش می دهد و احتمال ابتلای فرد به عفونت ها یا سرطان ها را افزایش می دهد. بنابراین ویروس های فرصت طلب یا سرطان ها از وجود یک سیستم ایمنی ضعیف استفاده کرده و فرد را مستعد ابتلا به ایدز می کنند که این آخرین مرحله از ابتلا به ویروس اچ.آی.وی می باشد.

امروزه هیچ درمان موثری بجز مراقبت های صحیح پزشکی برای این ویروس وجود ندارد. بنابراین با مراقبت های پزشکی می توان این ویروس را تحت کنترل در آورد. طبی که برای درمان اچ.آی.وی استفاده می شود، درمان ضدویروس یا ART نامیده می شود. اگر افراد مبتلا به اچ آی وی طبق تجویز پزشک تحت ART قرار گیرند، حجم ویروس (مقدار اچ.آی.وی در خون) می تواند ناپدید و محو شود و در صورت محو شدن ویروس ها، افراد مبتلا می توانند عمر طولانی و زندگی سالمی داشته باشند و بدون خطر انتقال و سرایت اچ.آی.وی با همسر خود رابطه جنسی داشته باشند. قبل از معرفی ART در اواسط دهه 1990، افراد مبتلا به ویروس اچ.آی.وی به بیماری ایدز مبتلا شدند. امروزه برخی افراد به این ویروس مبتلا شده که قبل از پیشروی بیماری تحت درمان قرار گرفته اند و همین مسئله باعث شده که آنها بتوانند همانند افراد سالم عمر طولانی داشته باشند.

 

آشنایی با ویروس اچ آی وی

"ایدز"

منشا ویروس اچ.آی. وی:

دانشمندان نوعی شامپانزه را در آفریقای مرکزی شناسایی کردند که منبع ویروس اچ.آی.وی در انسان ها بود. آنها معتقد بودند که ویروس نقص ایمنی در شامپانزه (که ویروس نقص ایمنی میمون یا SIV نام دارد) به انسان ها سرایت کرده و زمانی به اچ.آی.وی جهش یافته است که انسان ها گوشت این شامپانزه را شکار کرده و با خون آلوده او تماس داشته اند. مطالعات نشان می دهد که اچ.آی.وی ممکن است در اواخر دهه 1800 از میمون به انسان سرایت کرده باشد. با گذشت چندین دهه، این ویروس بتدریج در آفریقا گسترده شد و بعدها به اقصی نقاط جهان نیز سرایت کرد. این ویروس حداقل از اواسط تا اواخر دهه 1970 در امریکا وجود دارد. 

 

آشنایی با ویروس اچ آی وی

"ایدز"

مراحل ابتلا به ویروس اچ.آی.وی:

وقتی فردی به اچ.آی.وی مبتلا می شود و تحت درمان قرار نمی گیرد، این بیماری طی 3 مرحله پیشرفت می کند. طبی که برای درمان اچ.آی.وی استفاده می شود، درمان ضدویروس یا ART نام دارد که این طب به افراد مبتلا در تمامی مراحل بیماری کمک می کند. درمان می تواند پیشرفت بیماری از یک مرحله به مرحله بعد را کند بکند و یا جلوی پیشروی بیماری را بگیرد. همچنین فرد مبتلا به اچ.آی.وی که تحت درمان قرار گرفته و حجم ویروس ها در بدنش کاهش یافته، بدون خطر انتقال و سرایت این ویروس می تواند با همسرش رابطه جنسی داشته باشد.

 

مرحله1: ویروس اچ.آی.وی از نوع حاد

طی 2 تا 4 هفته بعد از ابتلا به ویروس اچ.آی.وی، افراد ممکن است یک بیماری شبیه آنفلوآنزا را تجربه کنند که این بیماری چند هفته به طول می انجامد. ابتلا به این بیماری پاسخ طبیعی بدن به این ویروس است. افراد مبتلا به ویروس اچ.آی.وی از نوع حاد دارای مقادیر زیادی ویروس در خون هستند که این ویروس ها شدیدا مسری و واگیردار هستند. اما افراد مبتلا به ویروس اچ.آی.وی از نوع حاد اغلب نمی دانند که به این ویروس آلوده شده اند زیرا آنها ممکن است احساس بیماری یا مریضی نداشته باشند. برای آگاهی از ابتلا به ویروس نوع حاد، تست چهارمین نسل آنتی بادی/آنتی ژن یا تست اسید نوکلئیک (NAT) ضروری است. به افرادی که از طریق روابط جنسی یا مصرف مواد مخدر در معرض ابتلا به این ویروس هستند و یا علایم شبه آنفلوآنزا دارند، توصیه می شود که از مراقبت های پزشکی استفاده کنند و برای تشخیص این ویروس، این آزمایش را انجام دهند.

 

مرحله2: نهفتگی (غیرفعال شدن یا نهفتگی ویروس اچ.آی.وی)

به این دوره، ویروس اچ.آی.وی نامقارن یا مزمن گفته می شود. در این دوره، ویروس اچ.آی.وی هنوز فعال است اما به مقادیر اندک تولید می شود. در طول این دوره، افراد مبتلا ممکن است هیچ علایم یا بیماری را بروز ندهند. برای افرادی که تحت درمان اچ.آی.وی قرار نمی گیرند، این دوره می تواند یک دهه یا بیشتر به طول انجامد اما پیشرفت این بیماری در برخی افراد در طول این دوره سریعتر است. افرادی که به موقع تحت درمان قرار می گیرند، می توانند از عمر طولانی بهره مند شوند. دراینجا یادآور می شویم که افراد در طول این دوره می توانند این ویروس را به دیگران انتقال دهند اگرچه احتمال سرایت و انتقال این ویروس در افرادی که تحت درمان قرار دارند و در مرحله سرکوب ویروس هستند(یعنی دارای کمترین سطح ویروس در خون هستند) نسبت به افرادی که درمان نشده اند و این ویروس سرکوب نشده است، بسیار کمتر است. در پایان این دوره، حجم ویروس در فرد مبتلا بتدریج بالا می رود و تعداد سلول های CD4 بتدریج کمتر می شود. در این حالت، فرد ممکن است علایمی را نشان دهد زیرا سطح ویروس در بدن افزایش یافته و فرد به مرحله 3 وارد می شود.

 

مرحله3: سندروم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز)

ایدز فاز شدیدی از ویروس اچ آی وی است. افراد مبتلا به ایدز دارای سیستم ایمنی بسیار ضعیفی هستند لذا این افراد به بیماری های شدیدی بنام بیماری های فرصت طلب مبتلا می شوند.

افراد مبتلا به ایدز در صورت عدم درمان معمولا حدود 3 سال زنده می مانند. از علایم بیماری ایدز می توان به تب و لرز، تعریق، تورم غدد لنفاوی، ضعف و کاهش وزن اشاره کرد.  تشخیص بیماری ایدز زمانی ممکن است که تعداد سلول های CD4 به کمتر از 200سلول برسد و یا افراد به بیماری های فرصت طلب مبتلا شوند. افراد مبتلا به ایدز دارای حجم بالایی از ویروس بوده و این ویروس ها بسیار عفونی هستند.

 

آشنایی با ویروس اچ آی وی

"ایدز"

چگونگی تشخیص اچ.آی.وی:

تنها راه برای تشخیص ابتلا به ویروس اچ.آی.وی، آزمایش است. آگاهی از این موضوع بسیار مهم است زیرا دانستن این موضوع می تواند به سلامت و پیشگیری از ابتلا و یا انتقال اچ.آی.وی کمک کند. برخی افراد بیماری شبه آنفلوآنزا را طی 2 تا 4 هفته بعد از ابتلا به ویروس(مرحله1) تجربه می کنند. اما برخی افراد در طول این دوره هیچ علامت یا بیماری را احساس نمی کنند. علایم شبه آنفلوآنزا شامل تب و لرز، راش پوستی، تعریق شبانه، درد عضلات، گلودرد، خستگی، تورم غدد لنفاوی یا زخم دهان است. این علایم از چند روز تا چندین هفته به طول می انجامد. در طول این دوره، ویروس اچ.آی.وی خود را در آزمایش نشان نمی دهد اما افراد مبتلا می توانند این ویروس را به دیگران سرایت و انتقال دهند.

اگر فردی دارای این علایم باشد، این بدین معنا نیست که او مبتلا به اچ.آی.وی است. هریک از این علایم می تواند ناشی از سایر بیماری ها باشد. اما اگر این علایم بعد از ابتلا به ویروس اچ.آی.وی ظاهر شد، به پزشک مراجعه کنید و از تجویزهای او بهره بگیرید. تنها راه برای تعیین ابتلا به ویروس اچ.آی.وی، آزمایش اچ.آی.وی است.

 

معالجه اچ.آی.وی:

هیچ درمان و معالجه موثری بجز مراقبت های صحیح پزشکی برای ویروس اچ.آی.وی وجود ندارد اما این ویروس قابل کنترل است. به درمان این ویروس، درمان ضدویروس یا ART گفته می شود. اگر افراد مبتلا به این ویروس تحت درمان ART قرار بگیرند، از حجم ویروس ها (مقدار ویروس های اچ.آی.وی در خون) کاسته می شود و در صورتی که مقدار این ویروس ها کم شود، فرد می تواند از عمر طولانی و زندگی سالم بهره مند شود و بدون خطر انتقال این ویروس می تواند ازدواج کند و یک رابطه جنسی صحیح و سالم داشته باشد. قبل از معرفی ART در اواسط دهه 1990، افراد مبتلا به ویروس اچ.آی.وی طی چند سال به بیماری ایدز مبتلا می شدند. اما امروزه افراد مبتلا به این ویروس قبل از پیشرفت بیماری تحت درمان قرار می گیرند که می توانند همانند افراد سالم از زندگی خوب و عمر طولانی بهره مند شوند.

دیدگاه‌ها

افزودن دیدگاه جدید